Brightside sailing

North Sea Race uit de ogen van Jorn Miedema, onze jongste teamgenoot.

Woensdagmiddag na m’n colleges snel m’n tassen ingepakt in Groningen en snel op de trein even naar Friesland om de ouders nog even gedag te zeggen. Nog even een goede nachtrust gepakt en donderdagochtend om 09:15 de trein gepakt. Op station Rotterdam kwam ik één van de team Heiner pups tegen die ook naar Harwich bleek te gaan met de Stena Line. In hoek van holland opgestapt om ’s avonds rond een uurtje of acht aan te komen in Harwich. Het geluk was aan mijn zijde, want ik kon meerijden naar de Royal Yacht Club van Harwich, waar alle boten lagen. ’s Avonds na een heerlijk biertje vroeg op bed, want de wekker ging de volgende ochtend om 07:00.

Vrijdagochtend eerst maar eens even om me heen gekeken en het engels landschap in me opgenomen. De paar uurtjes dat ik in engeland heb doorgebracht waren grotendeels toch in het donker. Na twee uurtjes, in een prachtige vloot, tegen de stroom in te hebben gevaren gingen de zeiltjes omhoog en maakten we ons klaar voor de start. Goede organisatie door de wedstrijdleiding, mag gezegd worden! Eerst even een time check en daarna keurig over de marifoon duidelijke signalen. Wel leuk om dit eens een keer in het engels mee te maken.

Eerste start was gelijk een general recal. Iedereen had last van de sterke stroming die er stond.

Bij de tweede start werden we toch een beetje overrompeld door de grote ORC1 bakken die tegelijk met ons gingen starten. We werden weggeloefd bij het startschip en moesten wegdraaien. Daarna snel er achter aan gevaren in een mooi kruisrak. Aan de hand van de schepen boven ons konden we mooi zien waar de windvelden waren. Nadat we de eerste boei gerond hadden gingen we nog een stuk verder omhoog helaas hebben we een hier de ton enorm overvaren. Als we achterom keken, dan waren er toch nog wel een aantal boten achter ons!

Hierna hebben we een rak gevaren met de gennaker richting het oosten en halverwege een wissel gedaan naar de spinnaker. Ondertussen was een groot deel van de vloot de boei al gerond en begon er een steeds sterkere stroom te staan. Enkele schepen voor ons hadden dit verkeerd ingeschat en waren veel te diep richting de boei gevaren en daar door er voorbij gedrift. Deze voeren nu met slechts 1 à 2 knoopjes richting de boei. Wij zagen dit aankomen en namen (net genoeg?) ruimte hiervoor.

Hierna viel de wind grotendeels weg en moesten we aan de wind varen, maar dit is goed opgepakt door actief te trimmen en te tacken op de juiste winddraaiingen. Ten opzichte van de vloot hebben wij hier hard gevaren! Hier zijn wel punten gescoord! Nadat we om het windmolenpark gevaren hadden ging de spinnaker weer omhoog! De wind was zo gedraaid dat we dit richting het noorden konden doen. De groep splitste zich op in een deel wat lager ging varen en een deel wat wat hogere koers richting de volgende boei ging varen. Dit was ook onze koers. Nadat we een heerlijke blikmaaltijd met rijst gegeten hadden gingen Pepijn, Perry en ik alvast wat slaap pakken om het ’s nachts over te nemen van Peter en Auke.

Deze twee heren hebben ongelovelijk hard gezeild ’s nachts! Planeren en hard gaan waren de sleutelwoorden. Ondertussen is er nog een noodreparatie aan de boeglichten, omdat het toplicht begon te haperen. Het was toch wel fijn om gezien te worden in het donker. Rond een uurtje of 12 moesten we even naar buiten om te gijpen, waarna we weer konden gaan liggen. Over de marifoon kregen we nog de coördinaten door van een boei, waar de Luktor 3 tegenaan was gevaren. De boei had geen licht. Deze bleek op onze koers te liggen, dus maar even een stukje omvaren om zeker te zijn.

Rond een uur of 3 ’s nachts werden we uit bed geroepen, omdat we bijna bij de bovenboei waren. Nadat we deze gerond hadden konden we eindelijk richting Scheveningen varen. Auke en Peter konden welverdiend een paar uurtjes slaap pakken. Ze hadden in hun ritje o.a. de Zwart zwaan, Jazz, Joris K, een aantal ORC1 bakken en nog een paar ingehaald. Het lange rak waaraan we begonnen was eerst een halve winds rak, maar deze zou in de loop van de nacht bijdraaien zodat we de spinnaker op konden zetten. De snelheidsmeter heb ik eigenlijk niet onder de 8 knopen zien zakken en geregeld uitschieters tot ver boven de 12 knopen. Ik vond het nog wel moeilijk om wakker te blijven, maar perry was hier gelukkig beter tegen bestand. Met pepijn was ik lekker bezig de spi te trimmen. We waren langzaam maar zeker bezig de Joost & vrolijk, een dehler 36, in te halen. Op een gegeven moment hadden we ze achter ons gelaten en waren ze heel snel uit beeld, wat bleek: roer afgebroken.

Het laatste stuk richting de kust liepen we in op een aantal J-109’s. Deze waren mooi aan het “pingpongen” zoals Perry dit vanaf nu ging noemen: Heen en weer op de gennaker afkruisen. De Firestorm (dualhanded: dik een half uur eerder gestart) hadden we al redelijk snel ingehaald, daarna gingen we achter de MaJic aan. Bij de onderboei, bij de kust van Nederland, kwamen we samen. Op rating zouden we het wel winnen, maar ons doel was toch wel eerder finishen.

Toen nog één k*t rak aan de wind varen richting Scheveningen. In de reling zitten, terwijl er golven over het dek slaan, is toch niet de grootste hobby van mij. De MaJic ging langzaam onder ons door en lagen een aantal scheepslengtes voor. Na de boei was het nog 1,5 mijl naar de finish knallen onder spinnaker.We hadden onze spinnaker sneller staan dan onze tegenstanders. De Majic was lekker aan het ‘pingpongen’ richting de finish, terwijl wij aan het afkruisen waren op onze spinnaker. Voor de finish een laatste gijp voor de Majic gemaakt en zo vol gas over de finish! Toch nog net even eerder!

Terwijl we de haven binnenvoeren werden er snel telefoons bijgepakt om het thuisfront te contacten over onze positie. Op de tracker bleken we eerste te staan! Op de kant bleken een aantal trackers niet te werken en kregen we in de race office te horen dat we een mooie tweede plek hebben behaald! Helemaal voldaan hebben we aan boord een aantal biertjes gedronken, slibtongetjes gegeten bij de visboer en de inport race in newport gekeken. ’s Avonds nog een poging gedaan tot een filmpje kijken, maar de slaap won het toch van ons. Ondertussen was Pepijn al op de trein gestapt richting Nijmegen om nog de verjaardag van z’n broer te vieren.

Vanochtend (zondag) ging de wekker om 08:00 en ondertussen varen we met een heerlijk koersje richting Stavoren. De fabrieken van Ijmuiden zijn al in zicht en we kunnen bijna naar binnen varen. Het zonnetje schijnt heerlijk en kan me geen betere manier verzinnen om dit verslag te schrijven. Een biertje zou lekker zijn, maar daar is het nog iets te vroeg voor. Wat was het een heerlijk weekend! Volgend jaar doe ik ook mee met de vuurschepenrace naar Harwich toe! Dat weet ik wel!

Daar ging ik dan op 19 juni vanuit de locatie Uden, waar ik voor het werk nog een afspraak had, naar Muiden. Rond half acht s'avonds in Muiden, eerst een heerlijk patatje gegeten bij een snackbar in Muiden.
Daar maken ze zelf de patat en het smaakte heerlijk. Dan de auto zien kwijt te raken. Dat is lastig in Muiden want je mag alleen als buitenstaander buiten Muiden parkeren. Goed het hele eind lopen met een tas vol kleding en een slaapzak.
Aangekomen bij de jachthaven stond Perry mij al op te wachten. Wat een prachtig gezicht, al die boten naast elkaar aangemeerd. Gelukkig waren wij de derde boot en niet de, volgens mij vijftiende, die naast elkaar lagen. Fijn om weer aan boord te zijn en ik werd voorgesteld aan Auke. Een gezonde frisse Fries die mij direct vertelde waar hij sliep. Ook Marc de zoon van Perry verwelkomde mij hartelijk en ik kreeg meteen koffie van hem aangeboden. Een warm onthaal en gaf mij gelijk een goed gevoel. Rond een uur of half tien kwam de andere zoon van Perry, ook een Peter met Guus. Het team was compleet.
s'Avonds nog even een biertje gedaan in het haven cafe en toen naar bed. Prachtig om s'ochtends wakker te worden, naar buiten te stappen en direct uitzicht te hebben op het Muiderslot. Guus en Auke gingen bootschappen doen, de andere koffie zetten en vervolgens zaten we na een uurtje heerlijk broodjes te eten. Echt top deze mannen die je niets hoeft te vragen ze doen alles omdat ze er lol in hebben. Fijne gasten. Rond 11.30 vaarden we de haven uit. Hiervoor hadden de mannen al het schip klaar gemaakt, zeilen klaar gelegd, water getankt enz. Een geolied team, ieder heeft zijn rol en ik probeerde hier en daar mijn best te doen en vooral niet in de weg te lopen. Er stond, voor mij, een lekker windje. Windkracht vier naar vijf, dacht ik. Eerst wat geoefend samen en ik mocht aan de grootschoot zitten. Wel effe wennen maar het ging prima. De start nog een keer geoefend en we waren er klaar voor. De echte start ging wat minder. In eerste instantie wilden we over bakboord starten maar op het laatst nam Peter het initiatief om toch over stuurboord te starten. Wat een prachtig gezicht al die schepen schuin in het water en op de startlijn af. Wij kwamen niet goed uit en hadden geen goede start. We moesten toch een klapje maken en over bakboord de startlijn over waar we nog maar net de boei aan de binnenzijde haalden. Maar we hadden nog meer dan genoeg tijd om het goed te maken. Wat een snelheid zit er in die boot(vergeleken bij mijn Trintella dan). Eerst richting Enkhuizen daar aangekomen door de sluis en vervolgens naar Kornwerderzand. Wat een prachtig gebeuren. Hier en daar, achteraf een verkeerde keuze qua koers gemaakt, maar dat kon voor mij de pret niet deren. Toen het wad op, of liever gezegd tussen door. Het werd al een beetje donker en toen het geheel donker was onder Texel door met heel veel lampjes in de verte. Prachtig om te zien want achter onze boot, Brightside hadden we een spoor van licht door het fluoriseren van de algen. Vervolgens langs de kust van Noord Holland waar de zon langzaam prachtig op kwam. Een heerlijk gevoel en je bent weer even terug op aarde, weg van werk en de dagelijkse beslommeringen. Rond half zeven zijn we de haven van IJmuiden binnen gevaren. Samen veel lol gehad, hard gewerkt, voor mij ging het snel genoeg maar voor de rest van de ervaren bemanning had het meer wind mogen zijn waardoor we meer snelheid zouden hebben gehad. Toen eindelijk een biertje met zijn allen, want tijdens het varen wordt er alleen maar water gedronken(afzien). 's Avonds naar het buffet, allen goed gegeten en naar bed. Volgende ochtend(zondag) zeven uur met Perry opgestaan, de jongelui mochten blijven liggen. Door de sluis bij IJmuiden en richting Amsterdam. En ja hoor de mannen waren ook om half acht al weer present. Begonnen direct weer koffie te zetten en tosti's te bakken. Je hoeft echt niets te vragen men doet het gewoon omdat men er plezier met z'n allen in heeft. Van Amsterdam naar Muiden nog de spinaker omhoog, wat ik nog niet had meegemaakt. De mannen hebben ieder hun rol en dat loopt gestroomlijnd. Van Muiden weer naar huis gereden met een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten. Mannen nogmaals: Wat zijn jullie een kanjers op alle gebied, hard werken, een echt team, zorgzaam voor elkaar en ook nog eens veel lol. Perry bedankt dat je aan mij dacht toen je nog iemand mee wilde van jouw leeftijd. Ik ga graag weer een keer mee als het van Guus ook mag.

Bedankt. Vriend Peter

Ht race 2014,

Na vorig jaar een leuke wedstrijd te hebben gevaren, hadden wij besloten om dit jaar weer mee te doen aan de HT race. Onze doelstelling was om dit jaar de race een beetje te promoten zodat er misschien wel meer deelnemers in de orc komen. Helaas bleek de wedstrijd te zijn georganiseerd direct na de schuttevearrace en vlak voor de NSR.

Wij hebben ons wel ingeschreven en hebben wederom een leuke wedstrijd gevaren.

Het was nog even spannend of we de HT wel gingen varen want in eerste instantie zouden wij met zijn vieren. Na wat rond te hebben gebelt zijn wij uiteindelijk met zeven man gestart.

De start op maandag was een 30 sec te laat en mooi op de verkeerde plek. Het eerste rak na de pollendam konden we niet vrij komen maar na een snelle en goede gijp hadden we eindelijke vrije wind en konden we beginnen aan onze eigen race.

De schepen die voor ons lagen moeten theoritisch gezien ook sneller maar was de achterstand die we op hebben gelopen niet te veel?

Na een flink spinnaker rak met weinig wind waarbij we de boot kwa snelheid goed hadden lopen zag je de schepen met grotere spinnakers langzaam op ons uit lopen.

In een daarop volgend mooi reach rak pakten we wat terug maar knapte het spinnaker blok.

Gelukkig hebben wij bakstagen en vingen deze de schoot op. Na wat spier kracht hebben we er een klap blok tussen kunnen zetten en hebben we vrijwel niks verloren.

We moesten baan C varen en dat betekend dat wij een flink stuk boven vlieland een ton moeten ronden waarna een een lang kruisrak voor de boeg zouden hebben.

We hadden de schepen voor ons nog goed in zicht en hadden twee keuzes we varen er achter aan en proberen zo min mogelijk te verliezen of we tacken weg en kijken of we op een andere manier winst kunnen halen.

Na een andere boot op de ais vrij hard te zien varen aan de andere kant van het veld hebben we besloten om weg te tacken. Eenmaal aan de andere kant van het veld koers gezet naar de ton die we moesten hebben en daar kwamen we door de stroming te laag uit. Dus nog een overstagje strak tegen een zandplaat aan. Met nog maar 10CM water onder kiel. Hebben we de ton gerond.

Op dit punt kwamen alle andere klassen ook samen waar door er de nodige loef dueletjes plaats vonden en wij geen idee meer hadden waar de rest van onze klasse eigenlijk is.

Door een verkeerde peiling kwamen we er achter dat we de vorige ton flink over zeilt hadden dus konden we een een 60 graden koersje naar de volgende ton varen.

Van af hier was het nog een kruisrak naar de finish met stroom tegen. Dus zo strak mogelijk langs de zandbanken maar wel de vaargeul tonnetjes ronden.

Na een super kruisrak te hebben gevaren finiste we als vierde terwijl we kwa tijd als laatste mogen finishen. In iedergeval niet laatste .

Tijdens de uitslag kwamen we er achter dat we tijdens onze aanvals poging 5 min gezeilde tijd hebben verloren op de chillout (nr2) wat ons uit eindelijk op een rating achterstand van 7 min brengt.

Vrij veel en waarschijnlijk teveel voor morgen want dat betekend dat we zo’n 2,5 min voor hun moeten finishen gezeilde tijd

Ons team heeft het e.a. aan wisselingen mee gemaakt voor 2014. Na een intensief jaar in 2013 hebben een aantal van ons team besloten dat zij het ook leuk vinden om andere dingen tedoen. De één gaat de wereld dan wel in een vliegtuig. De ander vaart een jaar (of langer) J22 & er moeten dingen gedaan worden als studeren, stage lopen enzo.
Enfin er bleef nog een vrij harde kern over. De cracks, maar dit was niet genoeg om een stabiel team te vormen. Dus zijn we hard opzoek gegaan naar een stel enthousiastelingen die wellicht op een dag ook een crack wordt. Door de extreem zachte winter hebben wij prima door kunnen trainen en zijn de enthousiastelingen beginnende cracks geworden. Zo verwelkomen wij de jongste Pruis, (marc), Jorn Miedema bekend van Gaastra sails & Jorrit Welling die een druk leven leidt maar graag meer wil zeilen.
Wellicht krijgen wij het voor elkaar om een topper als Thijs Burghgraef van het kiten te houden en wie weet wat er nog meer komt aanwaaien. 

Ons wedstrijd schema hebben we inmiddels rondt, helaas kunnen wij op het moment van typen niet bij de Almere regatta zijn & dit jaar hebben wij de traditie van de 50 mijls laten schieten, puur & alleen omdat Perry en Ik daar geen zin in hadden.
De eerst volgende wedstrijd die wij varen is de HT race: 
Wanneer de meesten zich op maken voor de NSR  (succes daar mee) beschikken wij niet over de tijd om daar aan mee te doen, maar varen wij wel de HT race. Voor alle teams, overweeg deze wedstrijd volgend jaar eens in de agenda. 
Het is absoluut een leuk parcour, Harlingen naar Terschelling met een omweggetje via de Noordzee afhankelijk van de wind en de volgende dag weer terug. Een wedstrijd met een absoluut hoge fun factor wat betreft het parcour, alle soort rakken komen er wel in voor en daarnaast een biertje in de Braskoer en een afzakkertje bij de walvis aan het groene strand. Wie wil dat nou niet. 

De Lenco regatta is de tweede pot die we varen:
Voor ons een zwart gat, betreft het wedstrijd zeilen. Vorig jaar hebben wij het grootzeil door midden gescheurt en wat doe je dat dan als je niet meer kan zeilen. Rijkelijk gebruik maken van het heerlijke diner en biertje georganiseerd door Lenco. 
Wij hopen dat we dit jaar wat meer te kunnen zeilen. Maar er van uit gaand dat het diner net zo goed wordt georganiseerd als altijd, kan het niet mis gaan.

Dan is de Ronde Noord-Holland aan de buurt: 
Tja, wat valt er nog over te zeggen. Markermeer, Ijsselmeer, waddenzee, Noordzee, Fantastische wedstrijd. 

Wanneer een aantal zich dan op maakt voor het WK ORCI (heel veel succes daar). Laten wij het rond de boeien pielen aan hun over en hopen wij op een beste bak zuid westen wind. Want wij gaan weer naar Larvick (eigenlijk Staveren).
De Collin Archer Memorial race staat weer op de planning. Voor Perry en het schip wordt het de vijfde keer. De wedstrijd waar onze topspeed is geklokt, 21,8 knopen. 
De wedstrijd start in lauwersoog en finisht in Staveren, Noorwegen. Om daarna weer terug te "touren" naar Nederland. Binnen tien dagen moeten we weer in Stavoren, Nederland liggen want dan beginnen de werkdagen weer. 

Na de Camrace hebben we "even" rust om ons daarna op te maken voor de Flevo Race in Enkhuizen:
Een drie daags evenement met een lange baan X aantal korte banen en het leuke plaatsje Enkhuizen. Vorig jaar hebben wij hier erg slecht gezeilt, maar enorm veel geleerd. Dus laten we dit jaar daar eens de vruchten van plukken. :-)

Daarna weer de 24 uurs race:
De race die heel zeilend Nederland in beweging brengt om 24 uur lang rakken te varen over de Nederlandse wateren te varen om daarna te bekijken wie de meeste mijlen heeft afgelegt. 

Daarnaast hebben wij nog iets gehoord over de Pampus Regatta en wellicht pakken we de Oktober race mee. 
Wij hebben er weer ontzettend veel zin in, en uiteraard zijn wij elke wedstrijd weer te volgen via het AIS systeem. 

Tot op het water en iedereen een plezierig zeilseizoen toegewenst! 

Afgelopen jaar was ons eerste volle jaar met een pool van 10 jonge mannen. De doelen waren gesteld: lange afstand wedstrijden met wat korte baan voor de afwisseling. Bij de trainingen zou de nadruk gaan liggen op boathandling, met name met de nieuwe spinaker die aan het begin van de lente kwam.

De eerste wedstrijd was de 50 mijls die Peter en Perry dual-handed gevaren hebben. Een minuut te laat gestart en het ontbreken van een spinaker maakte dat het resultaat tegen viel. In het Pinksterweekend is er flink getrained met de nieuwe spinaker en het ging verassend goed. Dit zou nog wel eens wat kunnen gaan worden. Dat bleek: een 3e plek bij de HT-race! De Ronde om Noord Holland zal iedereen bijblijven vanwege de (achteruit)dobberwedstrijd op het wad en een mooie 5e plek. De Lenco Regatta was een deceptie vanwege het doormidden scheuren van het grootzeil nog voor de start. ’s Avonds op de wal hebben wij maar weer eens bewezen waar studenten goed in zijn. Bij de Flevorace werd onze boathandling flink op de proef gesteld. Ook op de korte baan bleek dat onze training vriuchten had afgeworpen, want het ging gesmeerd. Wat betreft boatspeed en tactiek was het onvoldoende bleek uit het resultaat, maar het was uitermate leerzaam. Bij de 24-uurs was in tegenstelling tot voorgaande jaren rustig weer voorspeld en wij kozen voor de verandering om rond de eilanden te gaan. Het was een heerlijke tocht, maar in de competitieve ORC-2 klasse bleek het niet genoeg voor een mooie klassering.

In het algemeen kunnen wij zeggen dat we onze doelstelling qua boathandling ruimschoots behaald hebben. We hebben ons ontwikkelt tot een geoliede machine en daarmee staat de basis. Dit bewezen wij een aantal weken geleden nog een keer toen we een winterwedstrijdje in Lelystad voeren. Ondanks het feit dat we met twee handen minder voeren stond onze spi vaak eerder dan bij boten die voor ons om de bovenboei gingen. Ook de communicatie gaat steeds beter. Er valt nog wel een hoop te halen op het gebied van trim en boatspeed en niet te vergeten tactiek.

Vooruitkijkend naar 2014 hopen wij dat onze leercurve van 2013 zich door zal zetten. De nieuwe boordcomputer zal ons gaan helpen om sneller en vaker onze maximum boatspeed te gaan halen en meer onze eigen race te gaan varen. Daarnaast is er vorige week een nieuwe genua voor licht weer aan de garderobe toegevoegd. Het team in 2014 zal wat uitgedund zijn. Vier van onze jongens hebben (tijdelijk of definitief) afscheid genomen als vast teamlid. Zes goed gemotiveerde jongens blijven over. Ondanks het feit dat we onlangs bewezen hebben ook met minder te kunnen varen, hopen we de komende tijd nog een paar jongens te vinden. We zoeken mensen die net als wij plezier op één hebben staan, maar daarnaast ook gemotiveerd zijn om elke keer beter te presteren. Mocht jij die enthousiasteling zijn, stuur dan een mailtje naar [email protected] of laat een berichtje achter op onze Facebook.

Namens Brightside Sailing wensen wij iedereen een sportief en leerzaam 2014. Moge jullie resultaten vooruit gaan, maar het liefst net iets minder hard als die van ons... Tot volgend jaar!

Staat online Guus de Klein :-)

De weerberichten waren het met elkaar eens: een redelijk constante oostenwind werd voorspeld voor de 24 uurs race. Bij de start 10 knopen in de loop van de ochtend zou hij door zetten naar een 15 knopen draaiend van 100 naar 90 graden.

Het puzzelen kon beginnen. Na een goed plan en een grote pan Mac & Cheese te hebben gemaakt zijn we onder spinnaker met een licht windje gestart. We voeren eerst het start rak waarna we een paar rakjes pakten en uiteindelijk door naar Kornwerderzand om het wad op te gaan!

De sluis passage ging perfect we kwamen precies optijd in de sluis en hoefden eigenlijk niet wachten. Helaas waren we wat tevroeg bij Harlingen waardoor we nog een poosje stroom tegen hadden. In een schitterende heldere nacht spoelen we onder spinnaker tussen Vlieland en Terschelling de Noordzee op. Met een hoop mooie rakken en heerlijke spekpannenkoek zijn we de nacht prima doorgekomen.

Met zonsopgang moesten we gaan kruisen richting Kornwerderzand, de wind was flink toe genomen tot 20kts+ en niet door gedraaid naar 90 graden. Balen want nu pakt het kruisrak verkeerd uit. Wel gelukkig met opkomend tij en dus een dikke stroom mee. Helaas moesten we erg lang wachten op de sluis waardoor de sluis compensatie een beetje tegen viel.

Met nog een uur of 5 te gaan op het IJsselmeer konden we nog +- 40 mijl varen, dit is teweinig. Na wat gepuzzel kwam er uit dat we onder Medemblik nog 5 mijl erbij konden pakken. De laatste 50 mijl naar de finish was halve wind, maar omdat de wind er uit kakte konden we dit rak onder gennaker varen.

We kwamen er achter dat we die laatste 5 mijl niet meer konden pakken.

We voeren nog wel overal keihard onderdoor en finishten 32 seconden te laat, perfect dus! 164 gevaren mijl en 6 mijl compensatie.

met 5 mijl minder dan de top tien zitten we er aardig bij, maar helaas slechts een 23e plek. Dit toont maar weer aan hoe scherp er word gezeilt in de ORC en dat je de boot echt goed op snelheid moet hebben en geen reken foutjes mag maken wil je een beetje mee doen.

Volgende keer 5 mijl meer varen dus!

Hier onze route
http://www.kustzeilers.nl/php_24uurs/zovoer.php?entryid=094

Otmar

Het Brightside sailingteam heeft 16, 17 en 18 augustus de Flevorace in Enkhuizen gevaren. De voorbereiding met een aankomst om 01.00 uur in Enkhuizen was suboptimaal, maar dat deed geen afbreuk aan onze motivatie: we gingen knallen! Het team bestond dit weekend uit Peter, Perry, Otmar, Auke, Guus en invaller Thijs.

Vrijdag voeren we een lange baan-wedstrijd. Bij de start was het zoals gewoonlijk een strijd om uit de vuile wind van de grotere boten weg te komen. Dit lukte aardig en we voeren een goed eerste kruisrak, boatspeed was lekker en de tackjes waren snel. Gelukkig voeren we niet vooraan, want onze informatie over de te varen baan bleek onjuist. Ondanks het goede eerste rak verloren wij de aansluiting met ons veld langzaam. Op zich niet zo erg omdat wij met onze rating minder snel hoeven te varen dan de meeste boten uit onze klasse. Echter het bleek een zwaar nadeel doordat de wind instabiel was en steeds in het voordeel van de voorste boten draaide en in ons nadeel. Zo werd de bovenboei van een kruisrak voor hun opeens bezeild en ons reachrak werd voor de wind en dus bleek de zeilwissel van spinaker naar genaker verkeerd en hebben we weer terug moeten wisselen. Toen wij bij het kruisrak kwamen draaide de wind weer terug. Al met al kwamen we steeds verder op en ook wat tactische beslissingen bleken niet goed uit te pakken. Resultaat: van de gestarte boten waren we laatste...

Zaterdag en zondag stonden korte baan-wedstrijden op het programma. Dit was voor ons team met deze boot de eerste keer upwind-downwind en we wisten dat het heel moeilijk zou worden om onze sterke tegenstanders bij te blijven. Gevoelsmatig voeren we behoorlijk goed, de boot was goed op snelheid, boathandeling was strak. Ook de starten gingen aardig: de lijn was lang voor onze kleine startgroep en we wisten steeds bij het startschip te starten met vrije wind en alle gelegenheid op te tacken als we onder de snellere boten dreigden weg te zakken. Toch bleek zaterdag dat we tactisch echt te kort kwamen. Elke seconde telt op de korte baan en ons gebrek aan ervaring was ons fataal. We werden 3 keer laatste en er ontstond twijfel of het überhaubt wel mogelijk was om korte baan te varen met onze FF110. ’s Avonds hebben we onder het genot van de pannekoeken van Otmar veel gediscussieerd over hoe we het beter konden doen. Er werd besloten om tactisch actiever te gaan varen: vaker tacken om zo min mogelijk meters te varen naar de boei.

Zondag begonnen met nieuwe moed. Alle koppies stonden strak van de concentratie en het strijdplan was uitvoerig besproken. Het resultaat mocht er zijn. We lagen na het eerste rak nog mooi in het veld en het eerste downwindse rak maakten we zelfs behoorlijk wat goed op onze voorliggers. We wisten dit vol te houden en uiteindelijk eindigden we als 5e van de 10! Het kan dus toch! Dat deze bij deze race onze concentratie grotendeels verbruikt was bleek uit het feit dat we hierna erg rommelig voeren. Boathandeling was niet meer zo strak en er werd te veel gediscusieerd en te weinig constructief gepraat over tactiek. We eindigden slecht en bij de meeste was de pit er ook wel uit. We zijn na de finish teruggevaren naar Stavoren.

Al met al hebben we een mooi weekend gehad met veel leermomentjes. Om bij dit soort wedstrijden goed te kunnen eindigen zullen we met name tactisch nog een hoop stappen moeten zetten. Aan de andere kant hebben we kunnen zien dat onze training op boathandeling afgelopen jaar zich absoluut heeft uitbetaald en goed standhoudt op de korte baan. Volgend weekend de 24-uurs race met dezelfde bemanning. We staan al weer te springen!

14/15 juni waren weer de langste dagen van het jaar en YSY organiseerd dan het rondje om Noord-Holland. De Ronde Noord-Holland start in Muiden en finisht in IJmuiden over het Markermeer en IJsselmeer via Enkhuizen naar Kornwerderzand. Daarna via het wad de Noordzee op. Wij voeren in de orc 2 klasse en mochten als aller laatste starten.

Onze start was op vrijdag middag om 1 uur. We gingen al vrij vroeg het water op en hadden dus alle tijd om de startlijn op te zoeken en daar nog een beetje rond te dobberen. Na dat we de start van de orc 3/4 gezien hebben, gaan wij ons zelf klaar maken voor de start. We hadden een scherpe start. Bovenin bij het startschip waren we als 1 van de eerste weg. Helaas voer de orc 1 klasse in dezelfde start en kwamen de grote schepen flink over ons heen. Naar 1 tack over stuurboord voeren we terug over bakboord naar de boei.

Een goede set, want een groot gedeelte van de vloot moest mee zodat wij ruimte hadden voor de bovenboei. Na de bovenboei zetten we de spinnaker er op en knalden we naar Enkhuizen. Het kwam niet aan op de tactiek maar meer op de trim. De koers was prima onder spinnaker te bevaren en het veld liep niet ver van elkaar vandaan. Na een enigszins spectaculaire finish vlak achter een Contest 48 gingen we snel naar de sluis, want we wilden zo snel mogelijk in Kornwerderzand zijn. Dit had allemaal te maken met de tactiek. Wij wilden zo snel mogelijk het wad op zodat we optijd bij Texel waren, om van af daar stroom mee te krijgen tot aan IJmuiden. Het rak Enkhuizen - Kornwerderzand was goed te belopen, eerste stuk op gennaker omdat het net wat te hoog was voor de spinnaker. Daarna snel naar de spinnaker gewisseld, omdat de wind draaide naar zuid-west. Niet geheel vlekkeloos, na een kleine zandloper liepen we onder spinnaker met een lekker gangetje naar Kornwerderzand.

Bij Kornwerderzand aangekomen hebben we nog even onze tactiek bekeken en de nieuwe gribfiles opgehaald en we waren het allemaal over eens. Zo snel mogelijk naar Texel. De wind die zou verder door draaien naar Zuid-west en er uit kakken naar 8 knopen wind. Als het een beetje mee zat konden we snel de gennaker er op zetten en is het hele stuk te bevaren. Kornwerderzand uit gekomen hadden we nog een lichte stroom mee en moesten we het eerste stuk opkruisen. Al snel was duidelijk dat de wind er verder uitkakte dan voorspeld. Een paar bakboord-stuurboord situaties telkens met hetzelfde schip maakte het er ook niet beter op. Toen we net van het schip af waren, kakte de wind er volledig uit. Het was dobberen geblazen en met stroom tegen was het een wedstrijd wie het minst hard achteruit vaart. We hebben nog even de gennaker gezet op een halve windse koers, maar dat hielp niet echt. Op een gegeven moment hadden wij de slag te pakken. Van achter kwamen boten aanzetten die de gang er aardig in hadden. Wij zijn naar dezelfde kant gekropen en begonnen ook weer te varen. Naarmate de wind ook maar iets ruimer werd hebben we de gennaker er op gezet en die hebben we er op gehouden tot dat de wind zo ruimde dat de spinnaker er op kon. We voeren inmiddels vrij dicht bij Texel, het bleek allemaal vrij goed uit te gaan pakken en we waren door de windstilte iets te laat onder Texel. Wel viel alles te bevaren en leek een kruisrak op het wad uitgesloten. We kregen stroom mee, het begon weer te waaien en we stroomden zo de Noordzee op. We zijn strak tegen de kust aan gekropen en dit bleek weer goed uit te pakken. Bij de kust stond een landwind waar we enorm van konden profiteren. Boten onder ons zakten steeds verder weg en wij konden het hele stuk langs de kust doortrekken. Het begon alweer licht te worden en de wind trok flink aan. Bij IJmuiden aangekomen moesten we nog 1 hoogte-slag maken, waarna we direct door naar de finish konden.

Vermoeid rond een uur of 10 maar met een goed gevoel na een fantastische enerverende race zijn wij ons bed in gedoken om even bij te komen.

Met een 5e plek zijn we niet ontevreden. Achter af was het misschien verstandiger geweest om nog even te blijven liggen in Kornwerderzand. In ieder geval, dat hebben wij opgemaakt uit de uitslagen.

Peter Peter Pruis

Na duizend keer aan iedereen uitgelegd te hebben dat we écht het pinksterweekend gaan trainen in plaats van de NSR varen, konden we vrijdag avond eindelijk richting Stavoren. Iedereen keek er naar uit om weer eens een aantal dagen met elkaar te zeilen. Klap op de vuurpijl was dat we dit weekend eindelijk met de nieuwe spinnaker konden gaan varen. Dit is ook een reden dat we niet aan de NSR deelnamen

Vrijdag aangekomen kregen de aanwezigen (Peter, Otmar, Ivo en Auke ) een opfris/bijspijkercursus wedstrijdregels van niemand minder dan Maarten Bouma. Algehele discussie was binnen tien minuten een feit. Uiteindelijk een interessante en gezellige avond. Na het eerste nachtje aan boord (wat nog best fris was) mochten we de volgende ochtend dan eindelijk de nieuwe spinnaker ophalen bij Gaastra Sails.

Toen deze aan boord was zijn we zo snel mogelijk het water op gegaan en zijn we gaan trainen/spelen met de nieuwe spinnaker. Met een heerlijke wind (10-15 kts) ging dit eigenlijk erg goed. voor een aantal mensen was dit de eerste keer dat ze met spinnaker voeren op deze boot. De manoeuvres gingen eigenlijk allemaal heel erg soepel. Na de lunch hebben we geprobeerd onszelf iets meer druk op te leggen door de manoeuvres rond boeien te doen. Dit was weer even wennen maar ging goed.

's Avonds na de heerlijk pannenkoeken van Otmar kwamen Guus en Joost aan in Stavoren en konden nog mooi mee doen aan de ''lezing'' over crewworks. Daarna nog een erg gezellige avond gehad met de nodige biertjes en wiskey.

Zondagochtend: na wederom een heerlijk ontbijt met verse broodjes (de Coop was het hele weekend open, HULDE) het water weer op, nu met z'n zevenen. Toen we het water op kwamen stond er een mooie 15-17 kts wind. We besloten eerst nog even een aantal manoeuvres met de gennaker uit te proberen met de nu nog wat ''hardere'' wind die er stond (voorspelling was dat de wind er snel uit zou kakken). Geprobeerd wat met deze wind beter werkte, binnendoor of buiten om gijpen met de gennaker. Daarna de spinnaker erop getrokken en nog het een ander geprobeerd met de spi. De lol was er al snel van af, de ochtend verliep namelijk dramatisch: Schoot spinnaker los, spinnaker om de voorstag, spinnakerval bovenin de mast los, spinnaker om de voorstag.....rond 1400 richting sluizen gevaren en Maarten afgezet, die moest namelijk naar de verjaardag van oma Nienke poes. Dit kon absoluut niet gemist worden (iets met een erfenis waarschijnlijk) na de nodige boze blikken (40 boten wachtend voor de sluis en helemaal naar voren varen om Maarten af te zetten) snel weer het water op. Zo rampzalig als de dag voor de lunch verliep zo goed ging het na de lunch. Of het iets met Maarten te maken had laat ik in het midden. Tijdens de lunch de boot op de stuurautomaat flink wat mijlen omhoog laten varen zodat we toen we klaar waren met eten een heel eind downwind konden varen. Veel manoeuvres uitgevoerd met de spi, nu ook met volledige bezetting. ging erg goed, elke gijp, drop of set ging beter. Iedereen werd steeds behendiger en sneller. De crewworks die we de avond te voren geleerd hedden veelal toegepast wat ook meer duidelijkheid en rust bracht. Al met al een superdag. In de haven aangekomen stapten Joost en Ivo af. Joost moest helaas wegens studiedrukte terug naar Groningen en Ivo ging even gezellig barbecuen bij Pa en Ma die in Bolsward zaten.

Zodoende bleven Guus, Otmar, Peter en Auke over. Na het eten erg interessante stof over tacticks bekeken en bediscussieerd. Later op de avond kwamen Maarten en Ivo weer terug en waren we weer met z'n zessen. Toch wel moe van de intensieve dag allemaal redelijk vroeg naar bed gegaan in de hoop dat alle meteorologen in Nederland het fout zouden hebben .

Maandagochtend rustig uitgeslapen want helaas hadden alle meteorologen van Nederland het toch bij het juiste eind, 1 kt wind. Rond een uur of elf toch nog richting sluis gevaren om bij wijze van goed gedrag toch op het ijsselmeer te kijken om zelf vast te stellen dat het 2 a 3 kts waaide en zeilen dus niet echt aan de orde was. Toch de zeilen omhoog getrokken om even te kijken of we de boot sneller dan de wind (2.3 kts) konden laten zeilen. met wat moeite en hulp van de gennaker is dit natuurlijk gelukt. (2.5kts)

Helaas vergeet je na een lange koude winter wel eens een aantal regels met betrekking op het ijsselmeer, zo waren we helaas helaas allemaal even vergeten dat weing wind op het ijsselmeer gelijk staat aan miljoenen ijsselmeer vliegjes overal. Na de meest rare capriolen uit gehaald te hebben om de zeilen een beetje vrliegvrij te krijgen zijn we nog een dik uur bezig geweest met de rest van de boot vliegvrij te krijgen.

14:15 terug in de haven de rest van de boot schoongemaakt en opgeruimd en rond 15:00 zaten we allemaal moe en voldaan terug in de auto/trein.

Al met al een intensief,goed en gezellig weekend gehad. We zijn nu zeker dat we klaar zijn voor het wedstrijdseizoen wat vanaf juni voor ons vol los gaat met elk weekend een wedstrijd. Te beginnen met de HT-Race.

Laat ik beginnen met dat we heerlijk gezeild hebben, er stond een lekker windje. Het zonnetje scheen het was een beetje koud door de Noorderwind. De voorspelling was dat de wind nog een beetje aantrok naarmate de dag vorderde. We hadden er zin in! Helaas verliep het racen wat minder goed dan gehoopt.

Het begon al bij het palaver, waar de baan bekend werd gemaakt. Het werd baan 3: “shit”, zei Perry, “we hebben geen spinnaker en die gaan we hard nodig hebben”. In baan 3 bleken twee extreem lange spinnaker rakken te zitten en onze vlakke gennaker krijgen we (met een windje van 10 knopen) praktisch niet dieper dan de 150 graden. Maar misschien pakt het beter uit dan verwacht, vol goede moed gaan we het water op.

We hadden een schitterende vrije start, helaas wel een minuut te laat. Omdat ik mij één minuut had vergist was de rest van onze klasse al gestart en konden we beginnen aan onze inhaalrace. Het eerste rak was een lang kruisrak, om de bovenboei heen en doorkruisen naar de Sport 1. We kwamen tijdens het kruisen alweer enkele J-109's en ook de Blue Jay (de andere FF110) tegen. We hadden weer wat goedgemaakt.

Na sport 1 begon de ellende, we hadden de gennaker vrij snel staan en voeren zo diep als mogelijk weg naar de ovd. We zagen boten met spinnaker 20 graden lager varen en een enkele boot ook met gennaker voer met ons mee. Tijd om te gijpen, het duo varen zat er nog niet geheel lekker in en we hadden even de gennaker in de knoop. Helaas zo in de knoop dat hij ook nog eens naar beneden moest. Na wat geknoei hadden we de gennaker weer staan: door naar de ovd. We zagen flink wat boten die tegelijk met ons om de sport 1 gingen al aan de wind op ons afstormen, dus we wisten dat we het al flink hadden verknoeid. Aangekomen bij de ovd hadden we een vrij soepele boei ronding en konden we beginnen aan extreem lang kruisrak. De boten verspreiden zich en van af hier werd het voor ons een tour tocht. Het spektakel was er af, het veld sloeg uit één en wij hobbelden er een beetje tussen door.

Na een kruis rak van +/- 10 mijl kregen we weer een spinnaker rak van dezelfde afstand. Gennaker er maar op en van links naar rechts het veld doorkruisen. Het duo handed zeilen zat er wel weer in want de manoeuvres liepen vrij soepel. Na een nonchalante gijp hadden we de gennaker nog even de knoei, maar dat was vrij snel opgelost. De wind was een beetje aangetrokken naar de 15 knopen en aangekomen bij de boei konden we die vrij ronden, waarna we weer aan een lang kruisrak begonnen. Er was wat golfslag bij gekomen en het werd weer stampen geblazen. Na een voor ons gevoel niet slecht kruisrak zat er nog een reachrak tussen. Wij meenden dat het geen gennakerrak was maar eenmaal de boei gerond toch maar de gennaker er op. Tijdens het zetten liepen we nog even in een broach maar dit laatste rak liet wel weer even blijken waar onze gennaker voor is gemaakt, met 20 knopen wind uit een hoek van 120 graden keihard reachen. De 10-12 knopen speed waren weer zichtbaar en we konden flink uitlopen op de boten achter ons. Voor ons had de Home of Jazz het zelfde idee, maar dat verliep niet helemaal goed. De ene broach na de andere broach zorgde ervoor dat hij uit eindelijk zijn spinnaker als visnet gebruikte.

We namen de ruimte om de gennaker te droppen en voeren daarna het laatste korte rak in de haven naar de finish. Een grappige finish in de havenkom van Lelystad. Al met al hebben we heerlijk gevaren maar hopen we dat de spinnaker snel klaar is bij Gaastra Sails. We vonden het een beetje jammer dat de baan zoveel lange rakken bevatte naar mijn mening hadden korte rakken het interessanter gehouden. Op naar een nieuwe ORC meting gevolgd door de HT race.

Peter Pruis