Brightside sailing

Laat ik beginnen met dat we heerlijk gezeild hebben, er stond een lekker windje. Het zonnetje scheen het was een beetje koud door de Noorderwind. De voorspelling was dat de wind nog een beetje aantrok naarmate de dag vorderde. We hadden er zin in! Helaas verliep het racen wat minder goed dan gehoopt.

Het begon al bij het palaver, waar de baan bekend werd gemaakt. Het werd baan 3: “shit”, zei Perry, “we hebben geen spinnaker en die gaan we hard nodig hebben”. In baan 3 bleken twee extreem lange spinnaker rakken te zitten en onze vlakke gennaker krijgen we (met een windje van 10 knopen) praktisch niet dieper dan de 150 graden. Maar misschien pakt het beter uit dan verwacht, vol goede moed gaan we het water op.

We hadden een schitterende vrije start, helaas wel een minuut te laat. Omdat ik mij één minuut had vergist was de rest van onze klasse al gestart en konden we beginnen aan onze inhaalrace. Het eerste rak was een lang kruisrak, om de bovenboei heen en doorkruisen naar de Sport 1. We kwamen tijdens het kruisen alweer enkele J-109's en ook de Blue Jay (de andere FF110) tegen. We hadden weer wat goedgemaakt.

Na sport 1 begon de ellende, we hadden de gennaker vrij snel staan en voeren zo diep als mogelijk weg naar de ovd. We zagen boten met spinnaker 20 graden lager varen en een enkele boot ook met gennaker voer met ons mee. Tijd om te gijpen, het duo varen zat er nog niet geheel lekker in en we hadden even de gennaker in de knoop. Helaas zo in de knoop dat hij ook nog eens naar beneden moest. Na wat geknoei hadden we de gennaker weer staan: door naar de ovd. We zagen flink wat boten die tegelijk met ons om de sport 1 gingen al aan de wind op ons afstormen, dus we wisten dat we het al flink hadden verknoeid. Aangekomen bij de ovd hadden we een vrij soepele boei ronding en konden we beginnen aan extreem lang kruisrak. De boten verspreiden zich en van af hier werd het voor ons een tour tocht. Het spektakel was er af, het veld sloeg uit één en wij hobbelden er een beetje tussen door.

Na een kruis rak van +/- 10 mijl kregen we weer een spinnaker rak van dezelfde afstand. Gennaker er maar op en van links naar rechts het veld doorkruisen. Het duo handed zeilen zat er wel weer in want de manoeuvres liepen vrij soepel. Na een nonchalante gijp hadden we de gennaker nog even de knoei, maar dat was vrij snel opgelost. De wind was een beetje aangetrokken naar de 15 knopen en aangekomen bij de boei konden we die vrij ronden, waarna we weer aan een lang kruisrak begonnen. Er was wat golfslag bij gekomen en het werd weer stampen geblazen. Na een voor ons gevoel niet slecht kruisrak zat er nog een reachrak tussen. Wij meenden dat het geen gennakerrak was maar eenmaal de boei gerond toch maar de gennaker er op. Tijdens het zetten liepen we nog even in een broach maar dit laatste rak liet wel weer even blijken waar onze gennaker voor is gemaakt, met 20 knopen wind uit een hoek van 120 graden keihard reachen. De 10-12 knopen speed waren weer zichtbaar en we konden flink uitlopen op de boten achter ons. Voor ons had de Home of Jazz het zelfde idee, maar dat verliep niet helemaal goed. De ene broach na de andere broach zorgde ervoor dat hij uit eindelijk zijn spinnaker als visnet gebruikte.

We namen de ruimte om de gennaker te droppen en voeren daarna het laatste korte rak in de haven naar de finish. Een grappige finish in de havenkom van Lelystad. Al met al hebben we heerlijk gevaren maar hopen we dat de spinnaker snel klaar is bij Gaastra Sails. We vonden het een beetje jammer dat de baan zoveel lange rakken bevatte naar mijn mening hadden korte rakken het interessanter gehouden. Op naar een nieuwe ORC meting gevolgd door de HT race.

Peter Pruis